اگر چرخه بی‌هیچ وقفه‌ای ادامه یابد، این سنگ‌های تازه تشکیل شده در کف اقیانوس، به تدریج در اعماقی بیشتر و بیشتر مدفون شده و تحت تأثیر فشار ناشی از وزن سنگ‌های رویی، دما و نیروهای ناشی از حرکات زمین، قرار می‌گیرند. تحت این شرایط جدید ممکن است که سنگ‌های رسوبی تغییر یافته و به سنگ‌های دگرگونی تبدیل شوند. اگر دما و فشار همچنان افزایش یابند، این سنگ‌های دگرگونی نیز نهایتاً هویت خود را از دست داده و پس از ذوب شدن به صورت ماگما در می‌آیند. سرد شدن این ماگما باعث تشکیل دگرباره سنگ آذرین خواهد شد. به این ترتیب، چرخه‌ای کامل طی می‌شود.

امکان دارد چرخه کامل سنگ در نقاط مختلف قطع شود. برای مثال سنگ آذرینی که در زیر سطح زمین تشکیل می‌شود، ممکن است که هرگز رخنمون نیافته و به دلیل عدم تأثیر هوازدگی، هرگز به رسوبات تبدیل نشود. از سوی دیگر ممکن است که همین سنگ تحت فشار و دمای زیاد قرار گرفته و بدون عبور از مرحله میانی رسوبی، مستقیماً به سنگ دگرگونی تبدیل شود. قطع چرخهٔ کامل، هنگامی رخ می‌دهد که رسوبات، سنگ‌های رسوبی یا سنگ‌های دگرگونی، بیش از آن در چرخه کامل به راه خود ادامه داده و وارد مرحله بعدی شوند، مورد هجوم هوازدگی قرار گیرند.